Georg Büchner'in Lenz'i, özlem çekmekten dolayı gelip çılgınlığa dayanan bir kişiyi anlatır. ? Bu metni burada çözümleyebilseydik, 'Özlem Çekenin 'ruhsal durumu?nun neredeyse eksiksiz bir betimlemesini elde edebilirdik; ama bu, buradaki işimizin amacını da, kapsamını da aşıyor. Gene de, metnin sonunu vereyim: Gayet aklı başında görünüyor, insanlarla konuşuyordu; herşeyi ötekilerin yaptığı gibi yapıyordu, ama içinde iğrenç bir boşluk vardı, artık hiçbir kaygı duymuyordu, hiçbir arzu; varoluşu zorunlu bir yüktü ona. Öylesine yaşayıp gitti. (Werke und Briefe, Münchner Ausgabe (Herausge. Pömbacher et al.), dtv, 1988, S.158)
Diğer Oruç Aruoba Sözleri ve Alıntıları
Bir kopuş noktası gelir hep - bir nokta gelir, bakarız, zaten değişmiş ilişki; öteki, ötekiler, yabancıdan da beter olmuşlar bizim için...- "Senin ile birlikte yapacağımız -yapacağımızı düşündüğümüz; birbirimize yapacağımızı söylediğimiz- ne çok şeyi yapamadık: bu da, herhalde, ilişkinin bir gereği:- Olanaksızlıklarımız da katılır ilişkimize, olanaklarımız kadar-"
- "Yaşam, belki kavranınca uzak, anlaşılınca yakındır.ya da tersi..."
- özlem her şeyi yakandır. ancak da her şeyi yaktığında özlemdir.
- özlem, örneğin işitmeyeceğini bildiğin birine-yalnızca ona;ama kendi kendine-neredesin?diye seslenmendir.
- "Her ölüm dünyada bir çatlak açar ? bir boşluk bırakıp gider her kişi: öteki
kişiler de, şimdi, o çatlağı kapatmakla, o boşluğu doldurmakla görevlendirilmiş
hissederler kendilerini.
Oysa, zamanla, çevre dokunun da çatlaması ve boşalmasıyla, o çatlak belirsizöteki
çatlaklardan ayırt edilemez- hale gelecek; o boşluk da, zaten yokolacaktır. Ama
kişiler bunu düşünmezler: uğraşıp dururlar o çatlakla, o boşlukla- ama faydasızdır bu
çaba: çatlak kapanmaz, boşluk dolmaz; uğraşıp durur kişiler, kendileri de birer çatlak,
birer boşluk olana dek ? o zaman da görevi yeni kişiler
devralmış bulacaktır kendilerini...
Oysa önemli olan, çatlağı açıkça görebilmek, boşluğu
olduğu gibi yüklenebilmekti.
Çünkü ölüm, onmaz; yaşam, onarılamazdır." - "Çok yalnız -- kimsesiz-- hissettim kendimi : sana seslendim,ağlayarak--- 'Haydi,çabuk gel' diye-- duydun mu beni?... " dedin.
Ben de sana yolda yazığımı gösterdim; belki de tam sen bana seslenirken yazmıştım bunu: -
Rayda parlayan
Güneş kadar hızla
geliyorum sana
Güneş,tuttu, Ay'ın çevresinden dolaştı --- - "Ben senin sevgilin değilim" dedin --- Evet:
"Ben senin sevgilin deÄŸilim" dedin,sen bana...
-- Onca ağırlık olmuş yükten sonra,belki de bir hafifleme sağlamalıydı bu söz -- ama şaşıp kaldım, gene de:-
Bütün o olup-bitmişleri,gelip-gitmeleri,alış-verişi,yaşanmışları,paylaşılmışları,çekilmişleri,yok mu sayacaktık,şimdi ?!... - "Bir yeni yolun başında duran kişi,
henüz hiçbir şey bilmiyordur: Ufku,
birkaç adım ötedeki ilk dönemece kadar,
ilk yol- ayrımına kadar uzanır ancak
- ama bir ÅŸeyden emindir."
Yürüyeceğinden.. - Bir kopuş noktası gelir hep - bir nokta gelir, bakarız, zaten değişmiş ilişki; öteki, ötekiler, yabancıdan da beter olmuşlar bizim için...
Jonathan Swift
Agatha Christie
Leonard Cohen
Cecelia Ahern
Philip K. Dick
Robert Louis Stevenson
Adolf Hitler
Sibel Eraslan
William Shakespeare
Emre Kongar