Gürültünün iyi bir yanı var.Sözcükleri boğuyordedi.Ve birdenbire bütün yaşamı boyunca konuşmaktan,yazmaktan,konferans vermekten,cümleler kurmaktan,düşünmekten başka bir şey yapmadığını farketti;öyle ki,sonuçta bütün sözcükler kesinliğini kaybetmiş,anlamları silinmiş,içerikleri yitmiş,çerçöpe,zamana,toza,kuma dönüşmüşlerdi;beyninde dört dönerek,beynini cırnaklayarak,uykusuzluğu,illeti olmuşlardı.İşte o anda,belli belirsiz ama bütün gücüyle özlediği şey,uçsuz bucaksız bir müzik,mutlak bir ses,hoş,mutlu,her şeyi sarıp sarmalayan,her şeyin üstesinden gelen,pencereleri zangırdatan,acıyı,boşunalığı,sözcüklerin kendini beğenmişliğini bir daha geri dönmemecesine silip götüren tekdüze bir tekrar oldu.Müzik cümlelerin olumsuzlanmasıydı,müzik sözcüğün karşıtıydı! Sabina'yla bir kere daha uzun uzun kucaklaşmayı,başka tek bir cümle,tek bir sözcük bile söylememeyi,orgazmını müziğin coşkun,cümbüşlü gümbürtüsüne katıştırmayı diledi.Ve bu yönlendirici,düşsel gürültü patırtı ona bir ninni gibi geldi,uykuya daldı.