Evlenmeyi kabul ettiğim geceyi hatırlıyorum. Kendi kendime, Sen romantik saçmalıklarla zaman harcayacak, bütün hayatını bir adamın gün boyu değişen davranışlarını izleyip manalar çıkararak geçirecek bir kız değilsin, aradı mı aramadı mı, seviyor mu sevmiyor mu, niye böyle dedi de böyle demedi diye elinde mendil yaşayamazsın, onun için senin aşık olduğun değil, seni sevecek biriyle evlenmen en iyisi. diyordum. Ne acayip! Herhalde bunları o zamanlar okuduğum romanlardan çıkarmış olmalıydım.