En maliyetli yatırım olan, akrabalık bağı olmaksızın bir yavruyu evlat edinme vakası da rastlanmadık şey değildir. Hem bekleneceği üzere sadece dişilerde de değil. Fildişi Sahili'nden Christophe Boesch'un kısa süre önce yayımlanan raporunda, geçmiş otuz yıl içinde en az on yabani şempanzenin, annesini kaybetmiş yavruları evlat edindiği anlatılıyor. (...) Bu üvey babalar, emzirmek dışında, annelerin yavruları için aldıkları bütün yükü almış, öksüzlerin hayatta kalma şansını yükseltmişlerdi. DNA örneklerine bakılırsa bu erkeklerin, evlatlıklarıyla ille de kan bağı yoktu. (...) Şempanzelerin de hata yaptığı sonucuna varmak yerine bu normatif dilden ve genlerimize boyun eğmek üzere dünyaya geldiğimiz imasından uzaklaşalım daha iyi. Neden bir özelliğin kökeniyle şimdiki kullanımı arasında bağ olmadığını kabul etmiyoruz? Ağaç kurbağaları yapraklara tutunabilmek için vantuzlu parmaklar geliştirmiştir ama bunları tuvalette hayatta kalmak için de kullanabilirler. Primat elleri, dalları kavrayacak şekilde evrimleşmiştir ama ben onlarla piyano çalarım, bebek maymunlar da annelerine tutunur. Çoğu özellik belli bir amaç için evrimleşmiş ama zamanla başka amaçlara da hizmet etmeye başlamıştır. Bir piyanonun üzerinde kayan parmaklara kimsenin hata dediğini duymadım, madem öyle bu dili neden özgecilik için kullanalım?