Dünyanın çoğu yerinde sarmasiklar, istilaci otlar haline gelmiştir. Yavaşça ilerler ve altındaki bütün canlılar ölünceye dek çiçek tarhlarini yılan gibi sararlar. Eğildim ve muhtemelen son on yıldır budanmamis olan güllerin altındaki toprağa, sarmasigin kökünü bulana kadar parmaklarımı soktum. İnatla ve kararlı bir şekilde sıkıca toprağa tutunmustu, ama biraz daha zorladım ve çarpık carpuk olan kökün tamamını çıkardım. İstilaci bitkiler şeytana benzer; tekrar cikmayacaklarindan emin olmak için yapılabilecek tek şey direkt onlarla yüzleşmek, savaşmak ve kazanmaktir. Diğer yollar, sadece geçici çözüm olur. Kendi hayatımı düşünerek iç geçirdim. Otların her yanımı sarmasına izin veriyordum. Onlar mutluluğumu ve hatta çoğu açıdan hayatımı tehdit ediyorlardı. Peki neden ben de yuzlesemiyordum? Otları yolmadan edemiyorsun, değil mi? dedi Rex gülümseyerek. Yaptığım şeye bakmak için bir adım attım. Böylesi daha iyi , dedim.