Buzul bir mevsimde karşıma çıkan bir ateş çe - AlıntıSöz

Buzul bir mevsimde karşıma çıkan bir ateş çemberiydi gözlerin. Geriye kaçsam donacaktım. Derin derin baksam yanacaktım. Ellerimi tuttun. Ve avuçlarının, değersizliğimi unuttuğum tek sığınak olduğunu fark ettirdin bana. Kendime kavuştum seninle. Seninle tüm karanlıklara korkusuzca yürüyebilirdim artık. Gerçi benim korkum karanlık değil, ışığımın olmamasıydı. Ama artık ateşten gözlerin ve beni hayata bağlayan, sığınağım olan ellerin vardı. Bu güne kadar yaşamak istemediğim her şey ömrümü tüketiyordu; yaşamak istediklerimeyse ömrüm yetmiyordu. Gelmiştin işte! Gelişi gereğinden fazla ertelenmiş bir kahraman gibiydin.

Diğer Kahraman Tazeoğlu Sözleri ve Alıntıları