Bunları dert ettiğim yok benim. Bu dünyada bir daha kavuşamayacağım anneciğimi de düşünmüyorum. Ölüm döşeğinde bana beddua ettiğine yanmadığım gibi tatlı, rahat, genç kızlık günlerimi de aradığım yok. Kendimi şeytana satıp ruhumu vermemi, bağışlanamaz bir günah karşılığında mutluluğumu elde etmemi de dert etmiyorum! Bunların tümü de büyük, her biri mahvolmama yetecek suçlar, ama yine de onlara aldırmıyorum. Yüreğimi asıl zehirleyen, yakıp kavuran şey, bu adamın namusu çalınmış tutsağı olmama rağmen, içine düştüğüm bu batağı, onursuzluğu yüzüm kızarmadan sevmem ve yıkımımı andıkça, neşe ve mutluluk verecek bir şeymiş gibi zevk duymamdır. Yaşadığım felaketin korkunçluğunu anlamayıp bana yaptıkları için ona kin ve öfke duyamayışıma yanıyorum.