Bugün kusmadım ama bir veremli gibi iştahım yok. Sadece kimyasal atığa benzeyen meyve sularından içiyorum. Artık Dostoyevski'nin kitaplarını okumayacağım. Çünkü okuduğum son iki kitabında da birer kişiyi veremden öldürdü. Üstelik bu işi o karar ustaca yapıyor ki, kitabı okurken kendini bir okur olarak değil, hasta yakını gibi görüyorsun. Sanki koltuğunda değil de hastanın kıvrandığı yatağın bir ucunda oturuyor ve onun için dua ediyorsun. Bu ister istemez kişinin ruh hâlini olumsuz etkiliyor. Artık Dostoyevski yok. Neşe saçan, insanı ferahlatan kitaplar okuyacağım bundan böyle. -KÖTÜ OLMAK- (Sf:15)