Bu sessizlik arasında bu duman, bulut, su hücumunda birden kış içindeyim kuruntusuyla, kışa bir tutku duygusuyla titredi. Bu, uzun güneşli günleriyle, sıcak geceleri, göz kamaştıran semaları, nefes boğan tozlarıyla insanı artık bıktıran yazdan sonra, sessizlik ve tembelliğe eğilimli insan yaradılışına pek yakın gelen, insana köşelere, bucaklara, soba yanlarına sokulmak hissini veren soğuk, tembel kış fikri, uzun yağmurları, siyah semaları, çamurlu sokaklarıyla akşamlara kadar evden çıkmaktan korkutan kış fikri onu büyüledi. Bu yağmur uzun rehavetlerden sonra sanki sinirlerini yatıştırıyor ve bu his onun kış arzusuyla uyuşarak onu sevdiriyordu. Hele kışın kendini asıl hissettirdiği an, hep renk ve ışıktan, bütün hararet ve ışıktan yorulmuş sinir ve duygular için, kış kuruntusunun geldiği bu ilk gün pek hoşuna gidiyordu; başka günler herkesin ağır, kalabalık yürüdükleri yerlerde, su altlarında telaş ve acele ile koşup aile bucağına kapanıldığı orada dışarının rüzgarından , sularından, çamurundan kurtulmuş soğuktan korunmuş, bütün aileyi, ev için sevdiren bir ürkeklikle kapıların, pencerelerin sıkı sıkı kapanıp yavru ve karı ile yemek masasına koşulduğu ilk kış günü.