Birazdan akşam olacak. Günün, çaresizlik kalemiyle bir kenara yazdığı 'savaş' ölülerine, gece, yeni bir sayfa açacak. karanlığın merhametine sığınan binlerce insan, gidecek hiçbir yeri olmadığı halde yollara düşecek. yine de hiçbir bomba, bir çocuğun gözlerinden büyük çukur açamayacak dünyaya. Biz, düşen borsa, yükselen döviz, azalan onurumuzla biraz daha siyah, ama bizden uzak bir savaşın iğdiş huzuru ile döneceğiz evlerimize. Çizgili pijamalarımızı giyinip, birer şiddet tapınağına dönen 'sıcak yuvalarımızda', katillerimize secde içinde, ölümlerimizi seyretmeye ve çocuklarımızı sevmeye devam edeceğiz...