Bir hayat kasırgası içinde ömür geçirenler, bir gölgelikte dinlenmek için vakit bulamıyanlar, tehlikelerle arkadaş olanlar böyle geçici bir huzura kavuşunca kendi gönülleriyle hesaplaşırlar, geçmişi hatırlarlar. O zaman her şeyin ölçüsü büyür ve hâtıralar güzelleşir. Mâzide kalan insanlar kusurlarından ve suçlarından sıyrılmıştır. O, bir arkadaşsa daha vefâlı, bir sevgiliyse daha çekici, bir anaysa daha şefkatli olur. Hattâ böyle dakikalarda insan, düşmanını bile bağışlamağa hazırdır.