Benzer bir durum tek tek insanlarda da görülür;bir yozlaşmanın, bir sakatlanmanın, hatta kötü bir alışkanlığın ve genel olarak bedensel ve törel bir eksikliğin diğer yanda bir yarar sağlamayışı enderdir. Örneğin daha hastalıklı bir insan, belki de savaşçı ve huzursuz bir kabilenin ortasında, kendi başına kalmak ve böylelikle daha sakin ve daha bilge olmak için daha çok fırsat bulacaktır.; tek gözlü birinin o tek gözü daha güçlü olacaktır, kör biri iç dünyasının daha derinlerine bakabilecek ve her halükarda daha iyi işitebilecektir. Bu bakımdan varoluş mücadelesi bir insanın, bir ırkın ilerlemesinin ya da güçlenmesinin açıklanabileceği biricik bakış açısıymış gibi gelmiyor bana.