Ben ölümden korkmuyorum. Ölüm bizim bugün değilse de yarın erken geç yolumuzdur. Ondan korkan insan olamaz. Ben kurşunla ölmekten korkmuyorum. Benim derdim başka... Battal Ağa, onu can kulağıyla her sözüne önem verdiğini belli ederek dinliyordu. Benim derdim büyük dert. Allah kimsenin başına vermesin böyle bir derdi. Düşman başına bile. Ben Abdi Ağayi öldürdüm, onun yerine Kel Hamza geldi. Onu da öldürdüm. Şimdiye kadar onun yerine birisi gelmiştir, onu da öldürdüm diyelim, bak Kerim oğlunun da başına Sabit bey konuvermus. Senin başında da molla duran efendi var... benim bütün bu oldurmelerim neye yaradı, bunu desene battal ağam. Binini öldürsem, iki bini gelecek. Battal ağa kahkaha ile gülünce memed bir tuhaf oldu. Şimdi anladım senin derdini dedi battal ağa. Sen de beni iyice bir dinle ince memed. Diz üstü durup sesini diklesturdi. İnce Memed öldürülecek onun yerine ali memed gelecek... o da, o da... sen ne sanıyorsun oğlum memed, ince memed ler bitecek mi sanıyorsun? Her insanın içinde bir mecbur kurdu , bir korogluluk kurdu var. İnsanoğlunun içinde bu kurt oldukça insanoğlu ne olursa olsun yenilmeyecek. O kurt insanoğlunun şah damarı atan yüreğidir. Senin içindeki kurt da , işte insanlığın bu kurdudur. Battal ağa ne söylerse söylesin, sonunda ona hak veriyordu.