Bağışlaya bağışlaya öldü bağışlamanın - AlıntıSöz

Bağışlaya bağışlaya öldü bağışlamanın mutluluğu; kendi bolluğundan bezdi erdemim! Durmadan bağışlayan için tehlike, utanmayı unutmaktır; hep dağıtan kimsenin elleri, yüreği nasıl bağlar dağıtmaktan. Gözüm yaşarmıyor artık yalvaranın utanması önünde; sertleşen elim artık duymuyor o dolu ellerin titreyişini. Gözümde o yaş damlası nereye gitti, yüreğimde o belirsiz ürperiş? Vay yapayalnızlığı tüm bağışlayanların! Vay tüm ışıldayanların suskusu!

Diğer Friedrich Wilhelm Nietzsche Sözleri ve Alıntıları