Bana güzel, akıllı, zeki olduğumu söyleyenlere bazen içimden, Eee peki sana ne! diyorum, bazen de kendi kendime soruyorum: güzel olsam bile (onlara öyle gelsem bile gerçekten) benden daha güzelle karşılaştıklarında ne olacak? Benden daha zekisiniz, daha dürüstünü ( sanki asıl aradıkları dürüstlük mü? O ayrı ya..), daha üstünün diyelim, bulduklarında beni bir kenara içeceklerde bunun adına neden sevgi diyeceğim ve ben de onlara ( ya da muhayyel O' na) ben de seni seviyorum diyeceğim. Bu ne kadar ucuz, ne kadar sıradan bir olgu. Yahut da diyelim ki benden üstün olanı buldukları halde, kendilerini tutup ( ahlâk adına, vicdan adına her neyse) benimle kalacak olurlarsa da ne kadar büyük bir zûl olur benim için! Ben mutlak olanı, kalıcı ve sürekli olanı isteyebilirim ancak ama mutlak olan diye bir şey var mı dostum?