Babama Mektup Sen öldüğünden beri gittikçe daha ?muhafazakâr? oluyorum babacığım. Mesela, Allah kimseyi genç yaşta anasız babasız bırakmasın filan diyorum. Sana oranla daha ?münevver bir zat? sayıldığım ya da kendimi öyle sandığım için, bu yargıya bir ?filan? sözünü eklemeyi de ihmal etmiyorum. Aramızda ?irfan? bakımından ?görünüşte- bir fark olduğu doğrudur. Sen böyle görünüm inceliklerini akıl edemeyecek kadar saf olduğun, yani benim gibi ?zıt kuvvetlerin muhasalası? olmadığın için belki de bu yazdıklarımı biraz karışık buluyorsun. Aslında karışıklık içimdedir ve bu mektubu yazma isteğim, karışık ruhumun kapıldığı samimiyet buhranlarından biridir. Bu buhran, genellikle senin ölümünden sonra içimde kuvvetle hissettiğim Cemil Beyi yaşatma çabasıyla ilgilidir. İçimde benden ayrı olduğunu sandığım bir de Cemil Beyin bulunmasına sen ?tezyid-i şahsiyet? mi yoksa ?taksim-i şahsiyet? mi dersin pek bilemiyorum.