Açıkçası ölüme acımamak gerekir. Onun, geçmişin hiçbir döneminde bize gösterme nezaketinde bulunmadığı merhameti, bizim de ona göstermememiz için sayısız haklı nedenimiz var, o her zaman dik kafalı davranmış, kesinlikle bizim isteklerimizi göz önünde bulundurmadan hep kendi istediğini yapmamış mıdır zaten? Buna karşın en azından kısa bir an için gözlerimizin önünde beliren imge, ölüm döşeğinde bulunanların döşeğin ayakucunda görüp, gözlerini diktikleri görüntüden ziyade, bir yıkım ve perişanlık abidesi şeklindeydi, ölüm döşeğinde bulunanların ayakucunda beliren görüntü, ölümün mektuplara yaptığına benzer bir hareket yapar, ama hareketi tersten yapar, git demez, gel der. Optiğin bir cilvesi olsa gerek, ölümün gözlerimizin önünde beliren, sanal ya da gerçek görüntüsü bu aşamada oldukça küçük duruyor, iskelet adeta çekmiş gibi, ama iskeletin her zaman bu boyutta olup da onu gözlerimizde yüceltenin içimizdeki korku olması da muhtemeldir.