Atay?ın kişilerinin bugün bize yakın gelen özelliklerinden biri, hayat karşısında beceriksiz, hayatın acemisi olmaları.Tutunamayanlar'da. Selim Işık, Tehlikeli Oyunlar'da. Hikmet Benol, düşünmekten yaşamaya fırsat bulamamış, hayat bilgisinden yoksun, bu yüzden de zihinlerindeki doğrularla birlikte evde kalmış, çocuk kalmış kişilerdir. Her şey çok önceden belirlenmiş gibidir: Kitap kurdu, boş hayaller kumkuması, hayatın cılız gölgesi Selim çocukken ne futbol takımına girebilmiş, ne sınıf mümessili olabilmiş, ne korkularını yenip çocukluk aşkının peşinden dut ağacına çıkabilmiş, ne de büyüdükten sonra, kötü yaşarım korkusuyla hayata dahil olabilmiştir. Hikmet?in içindeki çocuk da, yaşamadığı için büyümemiştir. O da, Selim gibi düşünmenin kurbanı gibidir: Erkeklerin pijama ve terlikle dolaştığı, duvarlarına takvim asılan evleri gülünç bulduğu için kendine bir hayat kuramamış, sahte olurum ya da kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamamış, bir kere böyle düşündüğü için başka türlü düşünememiş, sırf öyle söylediği için bütün hayatını kelimeler uğruna harcamıştır. İçlerinden bir tek eyyamgüder Turgut Özben beceriklidir: Duraklara en kısa yoldan çıkabilir, dolmuşa herkesten önce binebilir; erken yaşta, öğretmenin gözüne girebilmenin bağırarak şiir okumaktan geçtiğini keşfeder; ama o da bu becerisini, hayat pasosunu, Selim?i anlamaya çalıştıkça kaybedecek, bir deliler treninde bir istasyondan diğerine dolaşmayı seçecektir. O halde bir kader birliğinden söz edilebilir: Bilinç, insanı hayatın dışına itecek; beceriksiz, tutuk ve işlevsiz kılacaktır. 30-31