"Tabii git, hiç deme bu adam yalnız kalacak diye..."
"Levent, harbi bana aşık olduğundan şüphe etmeye başladım."
"Ne aşkı? Benimki yalnızlık."
"Gel koynumda uyu o zaman Küçük Emrah!"
"Yok lan ezersin sen beni..."
"Ha yani ezmem dersem geleceksin"
"Düşünürüm bebişim!"

Ezilmiş kadınlara kızıyordum ya, yurdum gerçeği işte! Türkiye'de ezilmeyen kadın mı vardı? Batılısından doğulusuna hepsi kendi bünyesinde eziliyordu. Ben bu çarkın ta içine dedim ve sessiz başkaldırımı sonraya bıraktım.

Gülüşünde yer gök silindi. Neredeyse onu gönderdiğime pişman olacak bir gülüştü bu. Evet emindim. Şu Eros dedikleri aşk tanrısı beni tam kıçımdan vurmuştu.

Başka bir kadın olsa umursamazdım ama Aslı başkaydı. İçimdeki kıpırtıydı.

O cennetin suyuydu ben yanlışlıkla cennete düşmüş yanmaktan susamış günahkar...

Şirketin önünde durduğumuzda "Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyorum." dedim bir itiraf gibi. Levent acımı dindirmek ister gibi "Öğreneceksin Ali."
"Aşk öğrenilebilir mi?"
"Öğretene bağlı."

"Senin adın bundan sonra benim adımın yanında yer alacak, senin nefesin benim nefesimle duyulacak. Bundan sonra her şeyim sen olmakla her şeyin ben olacağım anlaşıldı mı?"

"Bakarız."
"Bakarız makarız deme yoksa gününü cehenneme çeviririm."
"Bilirim yaparsın."
"Aferin!"

"Anlat lan şu Nur davasını. Yine aşık mısın?"
"Bu sefer farklı Ali!"
"Erkek mi?"
"Taktın haa!"
"O'lum o zaman nesi farklı?"
"Ali bunu konuşacağım en son insan sensin!"
"Yok ben anladım sen bana aşık oldun! Ama yürümez! Ben kadınlardan hoşlanıyorum."

"Aslı"
"Immm" o nasıl bir inlemektir. İçim sızladı. Yahu bu kız benim yüzümden ne çekti be!. Kapıyı açıp "Aslı kay kenara" dedim. Uyumaması için bir bahaneydi.
"Ya öne geçsene rahatımı bozdun" dediğinde içim rahatladı. İyiydi, çünkü sesi gayet gür çıkıyordu.
"Gel" dedim ve onu kaldırıp kolumun altına aldım. Ters ters bana baktı ama bir sokuldu bana ki içim eridi. Allah'ım benim içime ne oluyordu lan! Eriyor, sızlıyor, titriyor... Lan Eros seni bir bulayım, kendime aşık etmezsem tükür yüzüme.:)))