Ah! Bir adamın gözlerinin içine bakmak öyle kolay iş midir, sanırsınız? Adam her gün binlercegözle karsılasır. Bir an göz göze gelirsiniz, sonra, bir daha hiç görmemek üzere, sağa sola gidersiniz, tıpkı mezbahaya götürülen sığırların bakısları gibi. O gözlerin, o bakısların içinde kalbinizin ta derinliklerine isliyecek ve sizi anhyacaklar da vardır. Ama geçip gidenler. Siz de yolunuza gidersiniz. Bir anlık bir zaman içinde bizim için yaratılmıs dostu, hayatın, en asağılığına varıncaya kadar, her insana ayırdığı biricik dostu kaydederiz. Onu elimizden kaçırmısızdır. Çünkü biz yolda karsılasınca koklasan ve birbirlerine:
? Dur bir göreyim seni! Benim gibi bir hayvancıksın: Belki bana bir diyeceğin vardır, acı veya tatlı, ama beni de ilgilendiren bir. sözün vardır belki, çünkü ben de senin soyundanım.
Diyen o köpeklerden asağı yaratıklarız biz.
Bir adam? esperanto da dahil otuz altı dil bilse de birine seslenmek istediği zaman onun dilinden anlıyabileceğinden emin değildir. Bir köpek kadar bile tecessüsü yoktur. Ne diye seslenmeli bir adama? Sizinle aynı fikirde olmıyabilir (çünkü insanların fikirleri vardır) o zaman onu öldürmelisiniz, yahut da tek basına ölmeye mahkûm etmelisiniz, zaten ikisi de bir kapıya çıkar.