1.NOTUM Ç DAĞA AĞIT Açlığın çıplaklığın acısı mı genişliyor dalları meyvaya çağıyan rüzğar mı Dalgın bir kuşun ötüşünden sevdiğinin düşen aşık mı yağmuru emen toprak mı derinleşiyor yas mı tutmalıyım onurlu ölüme halkın gözlerini dolduran çizgilere umudumu çağırmalıyım Ah gidiyor işte göz göre göre sıcak titreyişi varlığını hayata adamışların gidiyor öfkenin haykırışları yasalarıyla gidiyor kahredişin zulmün ve iğrençliğin buyruklarıyla gidiyor toprağa düşen bakımsız yapraklar gibi değil azarlanmış çocukların kederleriyle değil doğuşun ve sevmenin feryadıyla gidiyor ölümü donatan arkadaşlarım Ah gidiyor işte göz göre göre durutarak gündüzleri geceleri durutarak adanmışlığı,mertliği yüceliği damıtıp sevdalarına nefesi toprağa aşılamaya gidiyor arkadaşlarım bulutlarda hafif mi kar taneleri kadar özgürlüğün borcu mu ödeniyor yaralar mı açılıyor yoksulluğa ezilmişliğin isyanı mı sesleniyor Ah gidiyor işte göz göre göre birer rüzgar uğultusu bırakarak yanan ateşe N.Behram,mayıs 1972 Syf:46