1961 yılıydı. Bir sabah, Öğretmen Mukaddes Hanım, iki oğluyla birlikte okula gidiyordu. Sivas hükümet konağının bulunduğu meydana varıp sağ taraftaki askerî binanın önüne geldiklerinde birden dehşetle durdular. Binanın bahçesine bir darağacı kurulmuştu. Darağacında, bir kadının bedeni sallanıyordu. Tedirgin adımlarla önünden geçtiler. Çevrede meraklılar vardı. İpte dönen kadının boynu kırılmış, dili dışarı taşmıştı. Ayağında ayakkabısı yoktu; yün çorap giymişti. Yoksul bir köylü kadını olduğu giysilerinden anlaşılıyordu. Boynunda bir yafta asılıydı. Suçu; sevgilisiyle bir olup kocasını öldürmekti. İbret olsun diye, zor kullanılarak meydana getirilmiş, infaz edilmiş, sonra da teşhir edilmişti. Nasıl olabilirdi; bir insana kıymak? Onu uluorta darağacına asmak? Herkes görsün diye orada bırakmak? Bir ipte gün boyu sallandırmak? Hızla oradan uzaklaştılar.