1936 SONSUZ GECE Muazzez Tahsin Berkand Her şeyden önce, romanın şaşırtıcı üslubu sarıyor. Romancının alışageldiğimiz üslubundan çok farklı bir üslûp bu. Kopuk kopuk, eksiltili cümleler, sisli bir anlatım, okurun tamamlaması gereken bir hikâye örgüsü... Fransız edebiyatının büyük romancısı Colette, kadın dünyasını dile getirirken ve hemen hep kendi yaşantısından yola çıkarken, kişisel, özgün bir üslubu seçmiştir. Modern Türkiye'nin bir başka cephesi de, 'soyadı' edinmemizle ilgili olarak karşımıza çıkıyor eserde. Soyadı, Mualla'nın hayatında önemli bir dönemecin sebebi: Soyadı kanunundan önce tanıdığı ve sevdiği Ekrem'in soyadını bilseydi Mualla, gazetede okuduğu iş ilanının peşine elbette düşmeyecekti... Türk romanında, soyadı edinmemizin yarattığı olgulara ilişkin çok az değini var. Sonsuz Gece'nin hayati dönemeci buna ayrılmış. . . . Mualla ellerini çırparak sevindi: ''Evet, evet, ne iyi olur! Beraber çekilmiş bir resmimiz yok. Ekrem, bu çocukluğa mâni olmak istedi: Böyle seyyar fotoğraflıların çekeceği resim iyi olmaz. Yarın seninle Beyoğlu'nda bir fotoğrafhaneye gideriz. Mualla'nın gözlerine birdenbire derin bir acı düşmüştü: Yarın mı? Hayır Ekrem, burada... bugün... bu dekor altında...