1. Şâh olup ey dil eger kılmayasın adl ile dâd İki alemde mukarrer olusarsın nâ-murâd 2. Mûr gibi pâyümâl etdürme gel miskinleri Saltanat geçer Süleymân dahi olsan hemçü bâd 3. Gözi yaşın her fakîrin zulm ile bahr eyleme Padişâh-ı dehr olmakdansa yeğdür yahşi ad 4. Dehr elinden ey gönül gam çekdügüme gam yeme Bunu fikreyle kim almışdur bu dünyâdan murâd 5. Ey Muhibbî etme dünyâ fikrini an âhirün Kande gitdi Hüsrev ü Cemşid ü Dârâ Keykubâd 1. A gönül! Şah olduğun halde eğer doğruluk ve adalet ile hükmetmeyecek olursan iki dünyada da muradına eremeyeceğinden şüphen olmasın. 2. Mademki sultansın, gel miskinleri karınca gibi ayakaltında ezdirme. Süleyman bile olsan, saltanat denilen şey bir rüzgar gibi gelip geçiverir. 3. Hiçbir fakire (güçsüzlüğünden dolayı) zulmederek gözü yaşını denizlere döndürme. Çünkü dünyaya sultan olmaktansa dünyada iyi ad bırakmak daha güzeldir. 4. A gönül! Şu dünyanı gamını çektiğin için gam yeme. Şunu düşün ki dünyadan muradını almışsın (veya, bu dünyada kim gam çekmemiş, kim muradına ermiş ki?!). 5. Ey Muhibbi!.. Dünyayı aklından sil ve ahiretine bak. Hüsrev, Cemşid, Dara ve Keykubat sonunda, nereye gittiler bir düşün!..