?? Tarih boyunca, aç olan, aç kalsın, ekmeği elinden alınsın ve fakirlik var olup devam etsin diyen bir dini, Ebu Zer?in dini ile aynı tutabilir miyiz? O Ebû Zer ki, İslâm?ın parlak yüzüdür, bizzat Peygamber?in (s) terbiyesi ile yetişmiştir. Onun, ırk, sermaye ve kültür adına hiçbir şeyi yoktu; o, kâmil bir insan olmaktan başka hiçbir şeye sahip değildi. O, hak din tezgâhının, kitabının ve okulunun ürünüydü. O şöyle diyordu: ?Evinde yiyeceği olmayıp da kılıcını alıp sokağa fırlamayana şaşarım!? Sahibini söylemeden Avrupa?da bu sözü söylediğimde, bazıları bunun, Proudhon?a ait bir söz olduğunu düşündüler; çünkü Proudhon, sert konuşmasıyla bilinir. Onlara dedim ki, böyle bir söz söylemek Proudhon?un haddine değildir! Bazıları da Dostoyevski?nin bu sözü söylemiş olabileceğini düşündü. Zira Dostoyevski şöyle demiştir: ?Bir yerde öldürme olayı varsa, olaya katılmayanların elleri de kana bulaşmış demektir.? Doğrudur! Dikkat et bakalım, Ebû Zer ne diyor? Onun söylediğini din söylüyor, dine mensup olan biri değil. Zaten Ebu Zer, dinin canlı şekliydi, başka bir şey değil. O, başka hiçbir etki altında kalmadı ve Fransız devrimini yapanlardan biri değil, Gıfar kabilesinin bir ferdiydi. O şöyle diyordu: ?Evinde yiyeceği olmayıp da kılıcını alıp sokağa fırlamayana şaşarım!? O, fakirliğe neden olana ve sömürgecilere kılıç çekin demiyordu. Onun çağrısı, bütün toplumu hedef alan bir çağrıydı. O, toplumda yaşayan herkes, sömürgecilerden olmasa bile yaşanan açlıktan ve fakirlikten sorumludur, demek istiyordu. Zira bu durumun ortaya çıkmasında herkesin payı vardır. Yani toplumdaki herkesin, aç kalmama neden olan sömürgecilere bir katkısı vardır! Herkes, benim açlığımdan sorumludur! Ebû Zer, Birleşmiş Milletler Teşkilatı?nın dediği gibi ?Bir toplumun hakları, baskıyla gasp edilirse, o toplum haklarını almak için ayaklanabilir.? demiyor. Ebû Zer, hak sahibi ve aç olan kişi hakkını alsın ya da bütün insanlara kılıç çeksin, demiyor. O, aç kalıp da kılıcını çekmeyene şaşarım, diyor? Öyleyse, insana ve insan hayatına bu gözle bakan bir dini, açlık olgusunun müsebbibi olan bir din ile aynı değerlendirmeye tabi tutmak insafsızlık, mutlak cahillik ve hem ağlatan hem de güldüren bir durum olmaz mı???