?? Kur?an?a baktığımızda ilk kelimenin, Allah, son kelimenin ise en-nâs (insanlar) kelimesi olduğunu görüyoruz. Kur?an?ın her yerinde muhatap insandır. Birinci bölümde ?Allah ve insan dini? olarak ifade ettiğim hak din, felsefî açıdan -panteizm dışında- Allah?ın zatını, Onun dışındaki varlıklardan ayırmaktadır; ancak sosyal bakımdan ikisini aynı safta görmektedir. İnsanın sosyal ve ekonomik hayatı ile ilgili bütün ayetlerde Allah kelimesinin yerine en-nâs (insanlar) kelimesi, en-nâs (insanlar) kelimesi yerine de Allah kelimesi kullanılabilir. Mesela ?Mal, Allah?ındır. ifadesi, putperestlerin iddia ettiği gibi, Allah?ın da ihtiyaçları vardır; onun için mabede ve onun sahibine adaklar ve kurbanlar vermek gerekir, şeklinde anlaşılmamalı. ?Mal, Allah?ındır.? ifadesi, ?Mal, insanlarındır.? demektir. Bu, günümüz dünyasının etkisinde kalarak benim yaptığım bir yorum değildir; Ebû Zer el-Gıfarî?nin, Muaviye?nin yakasından tutup ona söylediği şu sözün aynısıdır: ?Sen, ?Mal, Allah?ındır.? şeklindeki sözünle insanların malını yemeyi amaçlıyorsun ve şunu demek istiyorsun: Mal, insanların değil Allah?ın malıdır, ben ise Allah?ın yeryüzündeki temsilcisiyim. Dolayısıyla da insanların (kamu) malını dilediğim gibi kullanırım, istediğim kimselere veririm ve istemediğim kimselere de vermem!? Bu sözü ile Ebû Zer, Muaviye?ye ?Mal, Allah?ındır.? ifadesinin, ?Mal, insanlarındır.? anlamında olduğunu dolayısıyla da malın ve servetin, imtiyazlı sınıfa değil halka ait olduğunu öğretmiş oluyordu. Allah?ın malı, halkın malıdır; çünkü sosyal ve ekonomik konularda Allah ile halk / nâs aynı saftadırlar. Bundan dolayıdır ki, ?İnsanlar, Allah?ın ailesidir (ıyâl). ?denmiştir.??