- Avcılarla balıkçıların ihtiyaç duydukları yemin en âlâsını. Her ne kadar dünya, hayvanlarla kaynaşan karanlık bir orman ve vahşi avcıların sefa sahasıysa da ben uçsuz bucaksız, zengin bir deniz görmeyi tercih ederim. - Alacalı balıklar ve yengeçlerle tıka basa bir deniz, tanrıların dahi imrendikleri, balıkçı olup ağ atmayı umdukları bir deniz: İrili ufaklı, mucizevi şeylerle, böylesine zengindir dünya! Bilhassa da insan dünyası, insan denizi: - Ona doğru atıyorum ben işte altın oltamı ve diyorum ki: Aç kendini, ey insan uçurumu! Aç kendini ve fırlat bana balıklarınla parlak yengeçlerini! Bugün en âlâ yemimle en acayip insan balığını yemleyeceğim! - Bizzat atıyorum saadetimi, gün doğumu, öğlesi ve gün batımı arasında, tüm genişlik ve uzaklıklara, bakalım öğrenebilecek mi, diye nice insan balığı, saadetimi bağrına basıp, kuvvetle çekmeyi. - Ta ki, sivri ve gizli olta iğnelerime takılıp, benim yüksekliğime tırmanmak zorunda kalıncaya, uçurumun dibinin en alacalıları, insan balıkçılarının en harbisine yükselinceye değin. Zira ben başlangıçtan beri böyleyim, çeken, buraya doğru çeken, çarçabuk çekenim; bir çekici, bir besleyici ve üretici, bir yararlı bitki yetiştirme üstadıyım, vaktiyle kendine, üstelik de boşu boşuna konuşmaksızın, şu öğüdü veren kişiyim: Olduğun gibi ol!