(Lethe) Vahşi ve sağır ruh, gel kalbime, gel diyorum, Tembel, miskin canavar, sen tapılası kaplan; Şu titreyen parmaklarımı uzun zaman Ağır, yoğun yelene daldırmak istiyorum; Acılı, üzgün başımı usulca sokayım Teninin kokusuyla dolu eteklerine, Ve solgun bir çiçek gibi, derinden derine, Ölü aşkımın kokusunu içime çekeyim. Yaşamdan çok, uyumak istiyorum, uyumak! Kuşkulu bir uykuda, tatlı ölüm misali, Vicdan azabı duymadan, öpücüklerimi Bakır gibi cilalı güzel gövdene yaymak. Ancak senin yatağının uçurumu yutar Şimdi artık dinmiş olan hıçkırıklarımı; Dudaklarında unutuşun o güçlü tadı, Lethe ırmağı öpüşlerin içinden akar. Zevkin buyruklarına uymak boynumun borcu, Çünkü yazgım alnıma peşin yazılmış böyle; Ben, günahı körükleyip aşkı, ateşiyle Alevlendiren uysal kurban, ben masum suçlu, Dinsin diye bu acı, uyuşsun diye kinim, Yıllardır altında hiç yürek barındırmayan Sivri göğüslerinin güzelim uçlarından Kana kana baldıran zehrini emeceğim.