(Bir Meraklının Rüyası) Tattın mı tatlı hüznü benim kadar acaba, ''Ne garip bu!'' dedirtebilir misin kendine, ? Öleyazdım. Bir acı doğru âşık ruhumda, Arzu ve korku karıştılar birbirlerine; Bir yanda canlı umut ve endişe bir yanda. Ölümcül kum saati boşalıp tükendikçe, İşkencem artıyor, tatlanıyordu daha da Ve yüreğim kopuyordu dünyadan, gittikçe. Gösterilere susamış bir çocuk gibiydim, Engeller gibi, perdeden de nefret ederdim... Bir gün soğuk gerçek kendini ortaya koydu: Ölmüştüm düpedüz, bir gariplik yok, korkunç tan Sarıp sarmalamıştı beni ? Eee! hepsi bu mu? Perde kalkmıştı ama hâlâ bekliyordum ben.