Dünyada başarıya ulaşmış "taklit ülke" yoktur.

Özellikle 80'li yıllardan itibaren aydınlar arasında arabesk kültüre bir sempati oluştu. Halkçılık ve lümpenlik birbirine karıştı, "halk beğenisi" kavramı çarpıtıldı. Gecekonduda yaşayan insanların haklarını savunmak için, ille de yozlaşmış bir yaşamı mı savunmak gerekiyor?

."....zeki insan kurnaz olmaz, kurnazlar da zeki olamazlar"

Bütün dinler egoyu terbiye etmek, hatta sindirmek üzerine kurulmuştur.

Evet! Bugün gerçekten "milli birlik ve bütünlüğe her şeyden çok ihtiyaç duyuyoruz." Ama sözde değil, Özde!

Çünkü bilimin sustuğu yerde şiir başlar.

Ne yavuz ol asıl, ne alçak ol basıl

Ölümlü olduğunu bilen tek yaratık, yani insan için inanç o kadar önemli ki, her türlü kirli emel, para ve iktidar hırsı bu örtünün altına gizlenebiliyor.

"İki tip insan yaşıyor bu ülkede:Düzenden yararlanarak köşeyi dönmek isteyenler ve gidişattan acı duyarak ,toplumu değştirmeye çalışanlar."

"Aramızdaki temel fark ne, biliyor musun? Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun!" "Peki, sen ne görüyorsun bakalım?" "İnsan, sadece insan. Seven, acı ceken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan."