- "Çaresizlik insana her türlü delilik yaptırabilir."
- Adım Katniss Everdeen. On yedi yaşındayım. Evim 12. Mıntıka'da. Açlık Oyunları'na katıldım. Kaçtım. Capitol benden nefret ediyor. Peeta esir alındı. Hayatta. Hain ama hayatta. Hayatta kalmasını sağlamalıyım.
- Babam.Bugün her yerdeydi sanki.Madende ölüyordu.Peeta'nın allak bullak bilincine bir şarkıyla süzülüyordu.Koruyucu bir tavırla omuzlarımı örten Boggs'un bakışlarında titriyordu.Onu o kadar çok özlüyordum ki içim acıyordu
- Ağlayacaksam şimdi tam zamanıydı. Sabaha kadar gözyaşlarımın yüzümde bırakacağı izlerden kurtulmuş olurdum. Ama gözyaşlarım akmıyordu. Ağlamak için fazla uyuşmuş haldeydin ya da belki de fazla yorgundum. Tek hissettiğim başka bir yerde olma arzusuydu.
- Sonbaharda, az sayıda cesur ruh, elma toplamak için gizlice ormana süzülür. Ama Çayır'ı görüş alanlarından çıkarmamaya özen gösterirler. Her zaman, herhangi bir belayla karşılaşmaları halinde, koşarak, 12. Mıntıka'nm güvenli ortamına kaçacak kadar yakın mesafede kalırlar. "On İkinci Mıntıka. Güven içinde açlıktan ölebileceğiniz eviniz," diye mırıldanıyorum. Sonra, telaşla omzumun üstünden arkama bakıyorum. Burada, hiçliğin ortasında bile, birilerinin sizi duymasından korkarsınız.
- Ama bir gün kabuslarımı açıklamak zorunda kalacağım. Neden geldiklerini. Ve neden hiç bir zaman gidemeyeceklerini. Onlara altından nasıl kalktığımı anlatacağım. Onlara kötü sabahlarda, elimden alınmalarından korktuğum için güzel olan hiçbir şeyden zevk almadığımı anlatacağım. Tıpkı bir oyun gibi. Tekrar tekrar. Yirmi yılı aşkın sürenin sonunda biraz sıkıcı gelmeye başlayan bir oyun. Ama oynanacak çok daha kötü oyunlar var.
- Ama açlık hiçbir zaman resmi ölüm nedeni olarak belgelenmez.
- Ağlayacaksam şimdi tam zamanıydı. Sabaha kadar gözyaşlarımın yüzümde bırakacağı izlerden kurtulmuş olurdum. Ama gözyaşlarım akmıyordu. Ağlamak için fazla uyuşmuş haldeydin ya da belki de fazla yorgundum. Tek hissettiğim başka bir yerde olma arzusuydu.
- İnsanların acıma duyguları, yardım getirmiyordu. Ancak pes etmeme azminiz, işte o işe yarıyordu.
- Ama anlamış olmalıydı.Akla gelmeyecek şeyin başımıza geldiğini ve hayatta kalmak için daha önce akla gelmeyen şeyler yapmak gerekeceğini...