Mete ile din kardeşi bile olmak yeteri kadar travmatikti benim için, bir de kan kardeşi olacağımız varmış.

Velayetim sende kalacaksa olur baba. Bana da çok eziyet ediyor, sevmiyor galiba beni karın. Yolda ayağı takıldı düşerken beni elimden tutup düşeceği yere attı üzerime düştü baba. Düşüşünü yumuşattı benle. Minder gibi kullanıyor kadın beni.

Ekmek parası içindi her şey. Mete'yi aç bırakıp evine gönderdiğimde, ha o eve Mete girmiş, ha köye kurt inmiş. İkisini de görmek istemezsin.

Kahvaltımı da, dayağımı da yemiştim; karnım tok, sırtım pek morluk doluydu.

Serkan'ı kıstırıp dövüp işini elinden alıp su satmaya başladılar. Hatta abarttılar; pazarda bir tanesi ılık su satıyor, hemen arkasında tepside buz satan biri satışa çıkıyordu. Adamlar "bir bardak soğuk su" yerine "su"yu ayrı "soğuk"u ayrı satıyorlardı. Becerebilseler bardağı bile ayrı vereceklerdi.

Kahvaltımı da, dayağımı da yemiştim; karnım tok, sırtım pek morluk doluydu.

"... İsmet'e posta koydum. Hem de kendi mekanında ! Mete ile Serkan'a anlatsam inanmazlardı. Anneme anlatsam döverdi."

Daha önce çok araba eskitti bu yamuk yumuk asfaltı, çok yağmur yedi, çok kar örttü üstünü, çok fazla kere dik aldı güneş ışınlarını çatladı, kırıldı, çöktü, eğim verdi. Ama şu garibim asfalt bile kaldıramadı üzerinde olup biteni. Başına gelen her şeyden daha ağır geldi. Ayaklarımın arasında asfaltın, ortasına taş yemiş cam gibi çıtır çıtır kırıldığını hissediyordum az sonra dağılmaya başlayacak ve hepimiz yerin dibine girecektik. Azcık utanması varsa asfaltın bu kaçınılmaz sondu. 9-10 yaşında bir çocuk - düşmanını bile ilk önce sevmek zorunda olduğuna inanan bir çocuk - en sevdikleri tarafından ihanete uğruyordu. Asfalt da ihanet etti, çevirdi yüzünü başka yere bakmaya başladı, yer yarılmadı, içine girmedik.

"O adamın eğitimine harcanacak paraya gidip kuş yemi alıp parklarda kuş beslesek ekosisteme daha faydalı bir iş yapmış olurduk."

"benim hayırla işim olmaz. Tüm günahlara evet demiş adamım, bilgisayara program kurar gibi next tuşuna basa basa gidiyorum hayatta."