gunun bırın de ya cıldıracağız ya da dunyaya hakım olacağız.sımdılık bır rakı parası bulmaya calısalım ve parlak ıstıkbalımızıın serefıne bır kac kadeh ıcelım..

"Ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.."

Fakat şu muhakkak ki bugün olduğum gibi olmak da istemiyorum. Büsbütün başka bir hayat, daha az gülünç ve daha çok manalı bir hayat istiyorum. Belki bunu arayıp bulmak da mümkün? Fakat içimde öyle bir şeytan var ki? Bana her zaman istediğimden büsbütün başka şeyler yaptırıyor. Onun elinden kurtulmaya çalışmak boş? Yalnız ben değil, hepimiz onun elinde bir oyuncağız? Senin dünyaya hakimiyet planların bile eminim ki onun mahsülü?

Dünyaya hükmetmeye hazırlanıyormuş! Dünya kim?.. Benden başka dünya var mı? Herkesin bir tek dünyası vardır, o da kendisi? Üst tarafıyla alakadar olmaya bile değmez? Zeki olmak, kuvvetli kafa ve bilgi sahibi olmak neye yarıyor? Bizi istediğimiz saadete götüremedikten sonra? Zekamız olmasa daha iyiydi. Otlar, hayvanlar, bulutlar ve kayalar gibi yaşamak bana daha saadet verici, daha yorgunluksuz, daha manalı geliyor...

İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizdeki şeytan yok... İçimizdeki aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...

Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı ?Kullanmadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? s/41

Hayatta hiçbir şey ,uğrunda ölmek için istenmez . Her şey yaşamımız için olmalıdır. s/45

''İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya , yaşanmaya değer ... Ne olursa olsun ...'' diye mırıldandı s/61

Araya azıcık soğukluk girdi mi bu ilim dedikleri namert , adamı ürkütür . s/72

Sanat bir ifadedir ;her devir , her medeniyet başka türlü duyar ve pek tabii olarak başka türlü ifade eder. s/158