''İnsan olanın başına her şey gelir.''

Manzaralar, çehreler, hatıralar insandan uzaklaştığı nispette güzelleşir, şairaneleşir; türlü bulutlara, sislere, renklere bürünür...

?Bilsen senin gibi ben de ne kadar çok değiştim? Hiç o eski hafif ve sathi çocuk değilim? Artık insanların ve eşyanın kaplama yaldızı beni aldatmıyor....?

Saklamaya çalışma, nafile. Sevda, çocuk gözlerinden uyku gibi akıyor. Çalıkuşu, Reşat Nuri Güntekin

Bununla beraber benim için şöyle bir teselli noktası da yok değil; mağlûbum, fakat düşmanla göğüs göğüse çarpıştıktan, son kurşunu attıktan sonra yere serilen bir asker gibi mağlûbum...

Acı; onu insanlıktan çıkarmış, tuzağa düştüğü zaman korkusundan kendi kendisini paralayan bir canavar yavrusuna benzetmişti...

Aşkı şiirlerde, romanlarda olduğu gibi bir parlak yaz gecesinin mehtabında başlayıp sabahında biten bir rüya addedenlerden değildim. Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti...

Göz, kendini göremediği gibi anlaşılan pek yakınında olan şeyleri de göremiyor...

Bu çocuk çırpınırken ben şöyle düşündüm: - İşte sevmeye değecek bir genç kız? Ne mükemmel bir zevce olur. Bu derece yanmaya kabiliyeti olan bir mahlûkun kimbilir sevmeye ne derece kabiliyeti vardır? Mümkün olsa da insan onunla evlense? Böyle bir kadınla yaşamak ne saadet!... Yaşamak diyorum ama ölüm de öyle...

"Acımak bir süre sonra hissizleştiriyor insanı..."