Daima değişen insan kalabalıkları içinde çölde kaybolmuş gibi yalnız yaşadım.Öyle zannediyordum ki yalnız yaşadığım gibi yalnız öleceğim.En sevdiklerim bile beni anlamayacak...

Sevdiklerimiz vardır ki ayrı bulunduğumuz zamanlarda sık sık düşünürüz;ayrılığın sevgimizi artırdığını duyarız.İlk görüşeceğimiz gün için fevkalade bir şeyler hayal ederiz.Fakat vaktaki kavuşma zamanı gelir.Onlar yabancı bir tavırla,lakayt bir bakışla bizi karşılarlar.Anlarsınız ki sizi onlara yakınlaştıran ayrılık,onları bilakis sizden uzaklaştırmıştır...

Evimdeki yalnızlıktan nasıl korktumsa içimdeki yalnızlıktan da öyle korkuyorum...

Fikirlerimiz,zevklerimiz arasında hiç bir iştirak noktası yoktu.Fakat aşk gibi arkadaşlık da fikir ve zevk birliğiyle pek az alâkası olan bir şeydir...

Ben ; başı destan muharebe romanı vakalarıyle dolu bir hayalperestim..

Bir sevgimizi,nazik bir hissimizi anlamadıklarını,hatta onunla eğlendiklerini görmektense onu içimizde gizlemek daha iyi...

Zavallı çocuğum...İnsanın vücudu hastalanmakla,saçları ağarmakla ahlâkı değişir mi sanıyorsun..?

?Şakanın en zalimi hangisidir, bilir misiniz enişte? dedi. İnsana evvelâ ümit, sonra bir zaruri hayal kırıklığı vermek...

Dininden sana,bana ne ki Doktor Bey...O,Allah ile kendi arasında bir iş...Benim atı da dereye sokup abdest aldırayım,beline köteği vurup secdeye yatırayım,yemini, suyunu kesip mükemmel oruç tutturayım...İnsan olmadıktan sonra ibadet etmiş neye yarar ki?..

Diş ağrısı çok fena şey enişte,dedi.Fakat yeri belli olan,ağrılardan korkmamalı.Derinlerden gelen bazı ağrılar var ki...