İçimin çok acıdığını hissettim.

Çaresiz kabullendim yalnızlığı. Hem alışkın değil miydim ki? Çocukluktan beri en sadık dostum "yalnızlık" değil miydi?

Sessiz kaldığımız zamanlar o bir başkasını düşünüyordu bense onu...

Nasıl sevebilmiştim bu adamı ? Neydi beni ona bağlayan ? Her şeye rağmen yüreğim, ürkek bir kuşun çırpınan kanatları misali yalnızca onun için çarpmaya devam ediyordu.