Fırtınalara göğüs gereceksin, gördüğün güneşli günler hatırına. Bir sonraki gök kuşağı belki bizim için olur, olamaz mı?

Keşkeler daha samimi gelir, 'ama'lar kadar yalan değil.

Saçmaladığın kadar özgür, sallamadığın kadar mutlusun..

Bastığın toprağa düştükçe gözyaşların, büyüyorsun...

Bazen sonunu bile bile devam edersin. Mucize ararsın, şaşırmak istersin ama gerçekler hiçbir zaman şaşmaz. Bizimki de umut işte, bile bile..

Böyle yüreğin kıpır kıpır oluyor, yerinde duramıyorsun. O duyacak diye aklın çıkıyor, susturuyorsun.

Kendini hiçbir yere ait hissedememek kadar kötü bir şey yok. Her yer sana yabancı, herkes bir başkası...

Birinin kokusuna alıştın mı, dünyanın tüm kahve çekirdeklerini koklasan da başka bir koku alamazsın.

Hiçbir şey olamıyorsan en azından güzel bir anı olmayı becer. Akla geldikçe yüzde tebessüm olursun, bu bile yeter..

Unutma! Bugün uykusuz gecelerine katık ettiğin hayaller yarın gerçeklerin olsa da gerçeklerin hiçbir zaman hayallerin kadar değerli olmayacak.