Hep aynıydı. Kimi Zaman ufacık bir umut ışıltısı belirir gibi oluyor, kimi zaman da bir umutsuzluk denizi kudurmaya başlıyordu, ama hep aynıydı; Aynı acı, aynı keder, aynı iç sıkıntısı...

Acıların zaman içinde gitgide artması gibi, hayat da bütün olarak hep daha kötüye gidiyor...

Hayat gitgide artan acılar demek; artan bir hızla en dibe, en korkunç acılara doğru uçmak demekti. "İşte ben de uçuyorum..."

Her inancın özelliği, ölümün yok etmediği bir anlam vermektir hayata.

... neden hala başkalarına şiddet uygulamayı, çalıp çırpmayı, hapis cezalarını, idamları ve savaşı olağan karşılayanlar var?

Bütün insanlar birbirleriyle kardeştir ve eşittir. Herkes kedisine nasıl davranılmasını istiyorsa, başkalarına da öyle davranmalıdır.

Günahlar işleniyor, örtülüyor üzerleri ve daha yayılsın diye yalanın tütsüsünde dinlendiriliyor...

Ancak bugünün insanları arasında dini, yığınlara egemen olmanın aracı olarak görenler var ve aptalca bir aldanışla çoğunluk asıl inanca yaklaştığını sanıyor.

Firavunlar piramitleriyle gururlanırlardı, fakat o piramitleri yaparken milyonlarca kölenin öldüğünü biliyoruz.

İnsanlar diğer insanları kardeşleri gibi görmedikleri, insan hayatını en kutsal varlık olarak kabul etmedikleri sürece, hayatı koruyup kollamayı asli görevleri olarak görmeyip, birbirlerine yakınlık kurmadıkça, çıkarları için birbirlerinin hayatlarını yok edeceklerdir.