Yalnızca benim başıma gelmiyor bu. Bütün insanlar hayal kırıklığına uğrarlar, beklentileri aldatır.

Dünyada yüreğime en yakın olan varlıklar çocuklardır.

Kendi kendimizin eksiğiysek, o zaman her şey eksik oluyor.

Kendi kendimizin eksiğiysek, o zaman her şey eksik oluyor.

İnsan ne anlaşılmaz bir varlık!

''İnsanlar,ömürleri boyunca kördürler.''

''Güneşten en yüksek saadete erenler bile,deli gibi başka arzulara kapılırlar.Güneşten kaçarlar,buzları ısıtmak isterler.''

İnsanların her yerde çile çektiklerini ve yalnızca bir iki kişiyle sınırlı insanların mutlu olduğunu binlerce kitaptan mı öğreneceğim...?

İki insan rastgele birbirine yaklaşır, sonra bir şeyler duyarlar ve orada biraz kalırlar.Sonra bir sergüzeşte dalarlar. Önce bir mutluluk hissi doğar, sonra saldırılar başlar, derken bir hayranlık meydana gelir ve arkasından da dert başlar...

İnsanın alın yazısı, nasibini aldıktan sonra göçüp gitmekten başka nedir ki...?