Besmele her kapıyı açar. Rahman var iken yeis ve bedbinliğe gerek yoktur. Rahim var iken ümit hep vardır. Her besmele içimizden bedbinliğe silip sonsuz bir nikbinlik hissi vermek içindir.

Ve eğer günahlarımız bizi sarhoş etseydi dünyada ayık kimse kalmazdı.

'Elbette bilgi hem mutluluk hem acı verir ama hiçbir acı cehaletten daha fazla zahmet verici değildir'

Bundan böyle birbirimizin sırrını saklayacağız. Çünkü doğru kişi, kulağına gireni kalbinde saklayan kişidir, yavrum. - Sayfa 36

Bu toprakların üzerinde insanlar doğarlar ve ölürler, ama tarih bir kere öldü mü yeni doğacak insanlar zaten ölü doğmuş sayılırlar. Sadullah'ın dilinden( sayfa:177)

Krezüs "Dünyanın en mutlu insanı kim?" sorusunu kendisine yöneltirken onunla geçirdiği günlerin lezzetini de hatırlamış olmalıydı. Peki ama böyle mutlu bir şehrin sahibi olmak, o mutlu insanların başında bulunmak acaba mutku olmaya yeter miydi? Mutluluk herkesin istediği ama pek azının bulabildiği bir şeydi.. (s. 36)

"İnsanların yaşarken uyuduklarına ve ancak ölürken uyandıklarına inanıyorum çünkü." (s. 182)

Aslına huuu... Nesline huuu!.. Bizce bu sözün manası "Aslını da Allah'a havale ettim, neslini de!" olmalıdır. Böyle bir temenni iyiler için dua; kötüler için beddua makamında olacaktır.

Ehl-i irfân arasında aradım taleb Her hüner makbûl imiş illa edeb illa edeb.

Afyonu Patlamak; Eski tiryakiler, ramazanda afyonu macun haline getirir ve mercimek büyüklüğünde toplar yapıp her sahurda iki üç tane yutarlarmış. Ancak her bir macunu sırasıyla bir, iki, üç kat kâğıtlara sarmayı da ihmal etmezlermiş. Böylece kâğıt, mide öz suyunda eriyince macun midede dağılır ve birkaç saatliğine keyif devam edermiş. Tabiî iki kat kâğıda sarılan macun, birkaç saat sonra, üç kat kâğıda sarılı macun da onu takiben kana karışınca tiryaki iftara kadar rahat etmiş oluverir. Ancak bu planın yolunda gitmediği, afyonun kâğıdının zor parelendiği yahut kana karışması geciktiği durumlarda tiryaki krizlere girer ve dış dünyadan âdeta kopar. Afyonu patlayıp kana karışasıya kadar farklı tepkiler verir. Konuşulan veya yapılan şeye uygun karşılık verilmeyen, anlama ve algılamada geciken durumlarda "Daha afyonu patlamadı galiba!" gibi cümleler söylenmesi bundandır.