Eşleri bir arada tutan şeyin paylaşılan mutluluktan ziyade hüzün olma ihtimalini düşündüm. Birbirini seven çiftlerin hüznü paylaşırken birbirlerine gösterdikleri yakınlık, mutluluğu paylaşırken gösterdiklerinden ziyade olmalıydı.

Akıllı ile deli arasındaki fark odur ki, biri bildiğini söylemez, diğeri söylediğini bilmez.

Yarınki güne umutla bak. Gecenin ne doğuracağını tahmin bile edemezsin.

Yeryüzünde ışığın azalıverdiği o zamanı, güneşin, üzüntüden ışığını kesiveriği o anı... Bir ibret ile bir vuslat arasında, bir rüya ile bir gerçek arasında, dosttan ayrılmanın ne olduğunu anladım. Bir ucunda yanışlar, diğer ucunda aldanışlar olmadan gelen ölümlerdeki saadeti, göklerin bulutlandığı ve kalplerin yandığı bir eşikte, bu dünya ile öte dünyanın eşiğinde, gidenlerle kalanların eşiğinde kara mı ak mı, yakın mı uzak mı olduğunu bilemediğimiz bir vetirede ölümü bildim. Adı şehadet idi...

Ölüme bu kadar takılıp kalma oğul! İnsanlar ölmek için doğuyor. Zaman bir bezirgan, ölüm alır, ölüm satar. Gecede ve gündüzde, gençte ve yaşlıda, iyide ve kötüde hep budur yaptığı. İnsan gaflete kapılıp zamanı öldürdüğü için yapar bunu. Bir intikam alır gibi. Ve zamanlar öldükçe ölümün zamanı gelir. Kaçışı olmayan, kurtuluşu bulunmayan andır o.Bir yerde susmak gibi, bir yerde konuşmak kadar. Ebedi hakikatin ta kendisidir ölüm.Her başa gelecek ve tek başına olacak.

Ayrılık, hasret ve vicdan...İşte ölümden zor olan.

Oğul, unutma, yıldızlar başka bir kıyıda doğmak için batarlar ama şehitler daima nur içinde yatarlar!

Yaratılışta kardeş, dünyada eşit ve eş olduğunu bilen insanların dünyasıydı İslamiyet. Kendi nefisleri için istediklerini ta yürekten başkaları için de isteyenlerin şiarıydı. Uzak iken yakın ve eş olanlar,birbirleriyle kardeş olanlar...Hakkı, doğruyu, güzeli yaymada ölümü göze alanlar, birbirlerine yalnızca Allah için yaklaşan, kaynaşan ve birleşenler... İyilikte yarışanlar, yarış içinde örnek hayatlar sürenler, birbirleri yerine ağlayanlar...

Gehî vuslatta âşık,gâh mehcûr Bu dünyadır gehî mâtem,gehî sûr Bâkî Âşık bazen vuslattadır,bazen ayrılıkta... Dünya derler buna; bazen ölüm,bazen düğün(vuslat olunca düğün,ayrılık olunca ölüm)

Akıl henüz insana hükmederken aşkta yücelmenin yolları kapalı durur. Çünkü akıl insana dünya ilgilerini,sevgili dışındaki varlıklarla ilişkileri ve onları önemsemesi telkin eder. Oysa âşık,sevgiliden başka en ufak bir şeyi önemsediği zaman gerçek aşka eremez.....