İnsanlar salgın hastalıktan korku ve dehşet içinde, ama İskender ve Napolyon gibi yok edicilerden hayranlıkla söz eder.

Sevgi hiç bir şey sunmaz, sadece kendisini, hiç bir şey kabul etmez, kendinde olandan gayri... Sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de; Çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir, tümüyle.

Yuvam, ?Beni terketme, burada geçmişin yaşıyor.? der, yol ise,?Gel ve beni takip et, ben senin geleceğinim!? Ve ben hem yuvama, hem de yola derim ki, ?Ne geçmişim, ne de geleceğim var benim.Kalırsam, kalışımda bir gidiş, gidersem, gidişimde bir kalış olacaktır. Sadece sevgi ve ölüm her şeyi değiştirir.?

Gerçekte biz kendi kendimizle konuşuruz; ama ara sıra diğerleri de bizi işitebilsin diye sesimizi yükseltiriz.

Yanlışlarımızı doğrularımızdan daha büyük bir coşkuyla savunmamız ne gariptir!

Sözlerimizin hepsi aklımızın ziyafetinden arta kalan kırıntılardır ancak.

Kalemlerini yüreklerimizin kanına batırırlar, sonra da ilham iddiasında bulunurlar.

Eğer ağzın yemekle doluysa, şarkı söyleyemezsin. Ve altınla doluysa elin, kaldıramazsın onu şükür için.

Kardeşlerim, her kim olursanız olun, ister kilisenizde tapının, ister tapınağınızda diz çökün, ister caminizde dua ediyor olun, sizi seviyorum. Siz ve ben bir inancın çocuklarıyız. Çünkü dinin değişik yolları hepimize uzanmış O yüce varlığın sevgili parmaklarıdır.

Giydiğini dikmeyen, ektiğini yemeyen, içtiği şarabı ezmeyen ulusa yazık.