Dogrulari, prensipleri olan insanlari hep sevdim. Onlara imrendim. Eger kendime bu kadar kolay yalan soyleyemiyor olsaydim ben de onlar gibi olurdum

Bir aptal ne yapabilir? Sadece ağlar. Sadece kırar ve döker. Kimse beni sevmek zorunda değil. Kimse benim akıllı ve iyi olduğumu düşünmek zorunda değil. Ben hastayım tedavim yok. Tedavim ölüm. Beni benden başka kimse kurtaramayacak..

Fazla nazik ve güler yüzlüydü yer gösterici kadın. Asla ulaşamayacağı bir medeniyet seviyesinin kötü taklidiydi. Ülkenin yüzde beşi de benzerleriyle doluydu. Bir an önce modernleşip diğer geri kalmış yüzde doksan beşle alay etmek için yanıp tutuşan cinsten.

Yarın, bugünü yaşanılabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğu bırakmayışımızın tek nedeni yarındı.

Sormuyorlardı ama. Hiçbirşey sormuyorlardı. Soyluluk sadece şatolarda yaşamak değildi. İşte buydu! Sormamak. Sadece anlatılmak isteneni dinleyecek kadar meraka sahip olmak...

Bazen yirmi dort saat hic basindan ayrilmadigim zamanlar olurdu. Reklamlar, filmler, ekonomi programlari, cizgi filmler, kadin programlari, ne olursa... O kadar uyustururdu ki beynimi televizyon, seyretmek buyuk bir zevk olurdu

Paranin satin aldigi guzel kadin Esthelle oluyordu ...

Gercek bir gosteriydi kadin !

Zaten prenseslerin de Anita'dan farki yoktu. Onlar sadece dogru adamla yatmislardi. O kadar..!

Kim kimi duymustu ki zaten, bu gune kadar ? Kim kimin cigligina kosmustu ki ?