...beş yaşında bir çocuğu nasıl öldürdüğünü , onu önce bir oyuncakla nasıl aldattığını , boş bir odunluğa götürüp sonra nasıl kestiğini anlatmıştı.

Burası, kelimenin tam anlamıyla cehennemdi, kapkaranlık bir yerdi! Ama kimse tutukevinin iç düzen ve geleneklerine karşı koymaya cesaret edemiyordu.

Cinayetlerini sanki kendiliklerinden değil de , niçin yaptıklarını bilmeyerek , humma halinde veya bir duman içerisindeymiş gibi işlerlerdi.

Hepsi de küfür ustasıydı, ince anlamlı, ustaca küfrederlerdi. Küfür tutuklular arasında, bir tutku haline gelmişti.

Aşağılayan küfürlerin söz kısmından çok bunların belirttikleri düşünceyle aşağılamaya çalışırdı. Böyle küfürler daha ince, daha zehirli olurdu. Bitmez tükenmez kavgalar , bu sanatın daha fazla gelişmesi için bire birdi.

Hiçbir kocakarı bu canavarların bazıları kadar kocakarılık edemezdi.

Ancak en korkunç, en anormal eylemlerin , en korkunç, en canavarca öldürme olaylarının, tutukevinde , kontrol edilemeyen , çocukça kahkahalar arasında anlatıldığını duydum.

Avluda uzunluğuna , üstü tahtalarla örtülü bir lağım vardı. Ceset bu çukurun içindeydi. Giyinik , derli toplu bir haldeydi. Ak saçlı kafası kesilmiş ve yerine konmuştu.

-Sen mi pataklıyordun beni? Beni pataklayacak adam daha dünyaya gelmedi. Bir kere pataklayan oldu. O da kara toprağın altında yatıyor. Haberin var mı?

Zevk için kavga edilebileceğini , bunun bir eğlence, hoş bir idman , keyifli bir iş olabileceğini önceleri aklım almıyordu.