Gözyaşlarıyla ıslanmış yüzüne şefkatle baktı .Sonra hızla eğilerek ayaklarını öptü. Geç kız sapsarı kesildi.Islak gözlerini Raskolnikov'a dikti.Bütün vücudunu bir titreme nöbeti sardı. Elleriyle onu uzaklastırmaya çalışırken; -Ne yapıyorsunuz?Yalvarırım kendinize gelin efendim!Bu yaptığınız deliliktir! Hemde benim gibi bir kızın...diye kekeledi. Raskolnikov ayağa kalktı.Pencereye doğru yürüdü.Gölgesi Sonya'nın üzerine düştüğü sırada geri döndü: -Ben senin önünde yere kapanmadım! dedi. "Çektiği acılara rağmen , inancını yitirmeyen tüm insanların önünde eğildim ...!"

"Sefalet, fakirlikten daha beterdir efendim! Bir insanın artık gidecek bir yeri olmaması ne demektir bilir misiniz? Çünkü,muhterem efendim,her insanın dara düştüğünde çalacağı bir kapı bulunmalı değil midir? Eğer,çalacağınız bir kapı yok ise; sefalete düşmüssünüzdür demektir..."

Hiç insan öldürmediği halde , altı kişinin canına kıymış bir katilden daha cani insanlar gördüm , umudumuzu öldürenleri gördüm...

Boğulmak üzere olan bir adamın sudaki bir saman çöpüne tutunmaya çalışması gibi. Siz de takdir edersiniz ki adam boğuluyor olmasa, bir çöp parçasını koca bir ağaç dalı gibi görmez.

Para her şeydir.

İnsan yanılır ve gerçek, hakiki bir tutkunun onun ruhunu heyecanlardığına inanır bilinçsizce, işte yaramaz hayallerinde canlı, ele gelir bir şeyler olduğuna inanır istemeden!

''Yol açmayı, yaratıcı olmayı, insanın çok sevdiği bir gerçek. Fakat söyleyiniz, yıkma ve parçalama eylemine duydukları bu yakınlık da nesi?"

İnsanoğlu yaratılış gereği despottur ve zulmetmeyi sever.

"Ben yalnızca huysuz olmayı değil, hiçbir şeyi olmayı da beceremedim. Ne huysuz, ne ters biri olabildim, ne iyi, ne aşağılık, ne dürüst, ne kahraman, ne de bir böcek... Şimdi köşeme çekildim, hiçbir şey olmayı başaramamış, yalnızca bir aptal olabilmiş akıllı biri olduğum için öfkeli bir teselliyle kendimi avutuyorum."

"Yemin ederim size baylar, fazla bilinçli olmak bir hastalıktır. Gerçek, tam bir hastalıktır. Sıradan bir bilinç, insanın yaşamı için fazlasıyla yeterlidir."