Mutluluğumdan yaralandım ben: tüm acı çekenler hekim olsun bana!

"Her ağlayış bir yakınma değil midir? Ve her ağlayış bir suçlama?" diyorsun kendine ve bu yüzden işte, ey ruhum, derdini dökmektense gülümsemeyi yeğliyorsun.

İnsanı keşfetmek zordur, insanın kendisini keşfetmesiyse en zorudur; çoğu kez tin yalan söyler ruh hakkında. Böyle gerektirir ağırlığın tini.

İnsan, bir an önce kargaşasını, kendine anlam veren bir düzene çevirmezse, yıldız doğurtamazsa karanlığına yok olacaktır!

En iyi sevginiz bile sadece tutkulu bir taklitten ve sancılı bir ateşten ibarettir !

Başkalarına duyduğumuz inanç, kendimizde neye inanmak istediğimizi ele verir.

''İnsan, iyileşmeyecek hastaların hekimliğine kalkışmamalı: Bu nedenle şöyle söylemekte Zerdüşt: -Geçip gidin! Bir son vermek, yeni bir dize yazmaktan daha çok cesaret ister: Bütün hekimler ve şairler bilirler bunu.''

Tüm ''böyleydi''leri ''ben böyle istemiştim''e dönüştürmek. buna kurtuluş derim ben ancak, İstem. -budur adı kurtarıcının!

Diş biliyorlar bana, ''küçük insanlara küçük erdemler gereklidir'' dediğim için. Ve küçük insanların gerekli oluşunu anlamak zor geldiği için bana! Geziniyorum bu halkın arasında ve açık tutuyorum gözlerimi; daha küçük olmuşlar ve gitgide daha da küçülüyorlar; Ama onların mutluluk ve erdem öğretisi de, bundan ibaret işte. Geziniyorum bu halkın arasında ve nice sözler saçıyorum; Ama ne almayı biliyorlar, ne de korumayı. Hepsi de beni konuşuyor, akşamları oturdukları zaman ateşin başına -hepside beni konuşuyor, ama hiç kimse düşünmüyor beni!

Gece, çoğu vakit sessizliğin ve yalnızlığın temsilidir. Kim bilir, dünyamızı aydınlatan nice öykü, nice şiir karanlıkta yazılmıştır. Nietzsche, "Geceleri uyumayanların yolundan çekilin." der ve gülümsetir. İşte bütün bu sözcükleri yazdıran bir geceden, bu güzel sabaha bin selam sevgili okur. Var olun.