Yoldan sürüyle geçti bu semtim çobanları; Sordum, yazık ki hiçbiri ismin ne bilmiyor, Bahçende munis olsa da hülya zamanları Sensiz geçen hayata yaşanmış denilmiyor...

Sen benden uzak, ben sana hasret..? Sarmış beni gurbet, Sarmış beni Mecnun diye zincir gibi dağla r; Bir türbe ki ruhum, gelen ağlar, giden ağlar...!

Seven insanlar daima gözleriyle yemin ederler...

Sakın bir söz söyleme... Yüzüme bakma sakın! Sesini duyan olur, sana göz koyan olur, Düşmanımdır seni kim bulursa cana yakın, Annen bile okşarsa benim bağrım kan olur... Dilerim Tanrı'dan ki, sana açık kucaklar Bir daha kapanmadan kara toprakla dolsun, Kan tükürsün adını candan anan dudaklar, Sana benim gözümle bakan gözler kör olsun...

Aynalar belki erir tunç alevin çarpar da Suya meylet ki, havuzlar bile hayranıdır.

kalbim olsun, dilerim, hüsnünün aksettiği su;

Kış Güneşi Yatan iki ölüdür yanyana dünle yarın, Açlık, ölüm kol kola gezen iki kardeştir. Güneş, rengi toprağa çalan bir ihtiyarın Küllenmiş mangalında parlayan tek ateştir.

Sonbahar güneşi Yapraklar birbirinden ayrılan bir yığın eş, Sular son çırpınışı son kırılan kanadın... Ufkun bir kenarına alnını koyan güneş Boş geçen bir yaz için yas tutan bir dul kadın.

Yaz Güneşi Sevilenler, sevenler uzanır gölgeliğe, Gölgeden tüller çeker her çifte çam dibi. Güneş, karlı sularda ateşi dinsin diye, Yarı çıplak yıkanan bir sarışın kız gibi.

İlkbahar Güneşi Dile geçmiş ağaçlar bir cenup rüzgar ile, Çiçekler kanat açmış göklere doğru yer yer. Güneş yeşil yollarda dalgın adımlar ile, İlk sevgiye yol alan bir genç hayale benzer...