Zamanınızı koruyun; kirleticileri kovmanın yolu budur.
Kayalık Dağları'ndan tanıdığım öfkeli bir ressam resim yapma ya da düşünme havasında olduğunda evine giden yolu kapatan zincirin üstüne şu lev­hayı asar: "Bugün çalışıyorum ve ziyaretçi kabul etmiyorum. Biliyo­rum, benim bankacım, temsilcim, en iyi dostum olduğunuz için bunun sizi içermediğini düşünüyorsunuz. Ama içeriyor,"

Yaratıcı hayatınızı koruyun. Eğer hambre del atma' dan, aç kalmış ruhtan, kaçınacaksanız, problemin adını koyun - ve onu düzeltin. Her gün İşlerinizin alıştırmasını yapın. Ondan sonra da hiçbir düşüncenin, hiçbir adamın, hiçbir kadının, hiçbir eşin, hiçbir arkadaşın, hiçbir işin ve hiçbir ters sesin sizi kıtlığın pençesine düşürmesine izin vermeyin. Gerektiğinde dişlerinizi gösterin.
(s.357)

Gerçek işinizin zanaatkârlığını yapın. Sıcaklığın ve bilgeliğin ku­lübesini İıışa edin. Enerjinizi oradan buraya çekin. Sıradan ve günde­lik sorumluluklar İle kişisel esrime arasında bir dengede ısrar edin. Ru­hu koruyun. Nitelikli yaratıcı hayatta ısrarlı olun. Ne kendi komplekslerinizin, kültürünüzün, entelektüel atıklarınızın, ne de yüksek sesli, aristokratik, pedagojik ya da politik laf ebeliğinin onu sizden çalması­na izin verin.

Yaratıcı hayat için besin hazırlayın. Birçok şey ruh için yararlı ve besleyici olmakla birlikte, bu gıdaların çoğu Vahşi Kadın'ın dört temel besininden birine girer: Zaman, aidiyet, tutku ve egemenlik. Biriktirin. Bunlar nehri temiz tutar.

Nehir yeniden temizlendiğinde, özgürce akmaya başlar; kadının yaratıcı verimi artar ve bundan sonra doğal yükseliş, iniş ve yükseliş döngüleri devam eder.
(s.357)

Vahşi olun; nehri temizlemenin yolu budur. İlk başta nehir kirli ak­maz; buna biz neden oluruz. Nehir kurumaz, onu biz tıkarız. Eğer onu özgürleştirmek İstiyorsak, kendi düşünsel hayatlarımızın özgürce akmasına, daha işin başında hiçbir şeyi sansürlemeden her şeyin ortaya çıkmasına izin vermemiz gerekir. İşte yaratıcı hayat budur. Kutsal pa­radokstan yapılmıştır. Tamamen İçsel bir süreçtir. Yaratmak için taş gi­bi duygusuz olmaya, bir eşeğin üstündeki tahtta oturup ağzından ya­kutlar tükürmeye İstekli olmak gerekir. O zaman nehir akar, o zaman onun aşağıya doğru inen akıntısında ayakta durabiliriz. Taşıyabileceği­miz kadar çok şey yakalamak İçin etek ve gömleklerimizi açabiliriz.

Başlayın; kirlenmiş nehri temizlemenin yolu budur. Eğer korkuyorsanız, başarısız olmaktan korkuyorsanız, size hemen başlayın derim, gerekirse başarısız olun, toparlanın, yeniden başlayın. Tekrar başarısız olursanız, başarısız olursunuz. Ne fark eder? Tekrar başlayın. Yeniden başlamaya duyduğumuz isteksizlik, durağanlaşmamıza neden olur, yoksa olduğumuz yerde saymamıza yol açan şey başarısızlığın kendi­si değildir. Korkuyorsanız, ne fark eder? Bir şeyin ortaya fırlayıp sizi ısıracağından korkuyorsanız, tanrı aşkına, hemen o işi yapıp kurtulun. Bırakın korkunuz ortaya fırlasın ve sizi ısırsın ki, işi bitirip devam edebilesiniz. Ondan kurtulacaksınız. Korku geçecek. Bu durumda onunla yüz yüze gelmeniz, onu hissetmeniz ve işi bitirip kurtulmanız, nehri te­mizlemekten kaçınmak için onu kullanmayı sürdürmenizden daha iyi­dir.

Bizi ısıtan, yaratıcılığımızı onaylayıp öven gerçek kişilerle birlikte olmak, yaratıcı hayatın akışı İçin esastır. Aksi halde donarız. Beslen­me, hem içeriden hem de dışarıdan gelen seslerin oluşturduğu bir ko­rodur. Bu sesler, kadının ne halde olduğuna dikkat eder, onun varolu­şunu desteklemeye özen gösterir ve gerektiğinde ona rahatlık sağlar.
İnsanın kaç arkadaşa gereksinim duyduğundan pek emin değilim, ama -hangi alanda olursa olsun- yeteneğinizin patı de cielo [cennet ekme­ği] olduğunu düşünen bîr ya da iki tane arkadaş şarttır. Her kadın bir Şükran Korosunu hak eder.

Sanatınızı, yani, hayatınızı destekleme­yen biri için zaman harcamanıza değmez. Katı, ama gerçek. Yoksa dosdoğru gidip Kibritçi Kız'ın paçavralarını giyersiniz ve tüm düşün­celeri, umutları, yetenekleri, yazılan, oyunları, desenleri ve dansları donduran bir çeyrek-hayat yaşamak zorunda kalırsınız.

Sİzİ seven ve yaratıcı hayatınız için sıcaklık sağlayan arkadaşlar, dünyanın en iyi güneşleridir. Bir kadın Küçük Kibritçi Kız gibi arkadaşsız kalırsa, kaygıdan, bazen de öfkeden donar. İnsanın arkadaşları olsa bile, bu arkadaşlar güneş olmayabilir. Bu arkadaşlar, şartlarının giderek daha da donduğu konusunda bilgilendirmek yerine kadını re­havete sürükleyebilirler. Onu rahatlatırlar -ama bu beslemeden çok farklıdır. Besin sizi bir yerden diğerine götürür. Besin, psişik Tahılgiller gibidir.
(s.362)

Bir kadın ne zaman evet, ne zaman hayır diyeceğini söyleyen içgüdülerini teslim ettiğinde; içgörüsünden, sezgisinden ve diğer vah­şi özelliklerinden vazgeçtiğinde, altın vaat eden, ama sonunda keder veren durumlar içinde bulur kendini. Bazı kadınlar gülünç bir para evliliği için sanatlarını bırakırlar, "fazla iyi" eş ya da kız çocuğu olmak amacıyla hayatlarının düşünden vazgeçerler ya da daha kabul edilebi­lir, doyurucu ve özellikle daha sağlıklı olacağını umdukları bir hayata ulaşmak için gerçek yeteneklerinden feragat ederler.