Bir erkek sadece iyi bir kadın bulamadığında çok fazla kadına ihtiyaç duyuyordu.

İçki meselesi bu, diye düşündüm kendime bir içki alırken. Eğer berbat bişeyler olmuşsa, unutmak için içersin; iyi bir şeyler olursa kutlamak için içersin ve hiçbir şey olmamışsa bir şeyler olması için içersin.

Hep eksik hissettim kendimi yalnızken; iyi hissettiğim de oldu ama hep eksik.

''Kadınlar genellikle en ahmakları seçerler; insanlığın bugünkü durumunun en önemli nedenidir bu: zeki ve dayanıklı Casanovalar yetiştirdik. Hepsinin içi kof.''

-Seni sever miydi? -Kendinin bir uzantısı olarak, evet. -Sevgi başka nedir ki? -İyi bir şeye değer verecek kadar sağduyulu olmaktır. Kan bağı gerekmez. Kırmızı bir deniz topu ya da üzerine tereyağı sürülmüş kızarmış ekmek de sevilebilir...

Ruhundan artan fazla bir şey kalmamışsa ve bunun farkındaysan biraz ruhun vardır yine de.

"Meslek olarak yazarlığı önerir misiniz?" diye sordu genç öğrencilerden biri. "Komik olmaya mı çalışıyorsun" diye sordum ona. "Hayır, hayır. Ciddiyim. Meslek olarak yazarlığı önerir misiniz?" "Yazmak seni seçer, sen yazmayı seçmezsin." Kesti sesini. Bir daha yumuldum şişeye, sonra sahneye çıktım.

İnsanın kendi ile yüzleşmek korkusundan başka bir şey değil, yalnız kalma korkusu. Ben kalabalıktan, bir şeylerin peşinde koşturup duran kalabalıktan korkarım asıl. Norman Mailer okuyan, beysbol maçlarına giden, bahçelerini sulayıp ellerinde kürekle toprağa eğilen insanlardan.

İntihara meyilliydim, zaman zaman ağır bunalımlara giriyordum, kalabalığa ve özellikle de sıraya girip beklemeye tahammülüm yoktu. Ve hayatlarını sıraya girip bekleyerek geçiren bir toplum olmaya doğru gidiyorduk.

Sonra eski Çin üzerine okuduğum bir şeyi hatırladım: "Zengin olmayı mı yeğlersin, sanatçı olmayı mı?" "Zengin olmayı çünkü sanatçılar sürekli zenginlerin ön kapılarında bekleşiyorlar."