"İnsanlar adaletsizliği sadece kendi başlarına gelince düşünüyorlar."

Dibe vurduğunu sanıp, bir dip daha olduğunu keşfedebiliyordu insan.

Türler arasındaki fark çok büyüktü, aşk olarak başlayan duygu zamanla savaşa dönüşüyordu. ölüler böyle sever- syf. 22

Neden hep kötü ile daha kötü arasındaydı seçimlerimiz?

Beş parasız olup kadının tarafından terk edilmek kadar kötü bir şey daha yoktur. İçki yok, iş yok; duvarlar sadece oturur duvarları seyreder ve düşünürsün. Buydu kadınların intikamı, ama onlara da acı veriyor, onları da zayıflatıyordu.

Senin unutamadığın, daima senden uzakta olandır"

?Bir keresinde bir akıl hastanesine gittim, ziyaret için. Oradaki hastalardan biri tanıdı beni. ?Charles Bukowski?sin sen, değil mi?? diye sordu. Kitaplarımı okumuştu. Bu yüzden oradaydı belki.?

Yalnızlıkla beslenen biriydim; yalnızlığımı alırsanız yemeğimi ve suyumu almış kadar olursunuz. Yalnız kalamadığım her gün gücümden bir şeyler alıp götürür. Bununla övünmüyorum ama önemliydi benim için. Odanın karanlığı güneşti bana...

"Azimli olmadığım doğru ama azmi olmayan insanların da yaşayabilecekleri bir yer olmalıydı, mevcut yerlerden daha iyi bir yeri kastediyorum. Sabahın altı buçuğunda bir çalar saatin sesine uyanıp yataktan fırla, giyin, zorla bir şeyler atıştır, sıç, işe, diş fırçala, saç tara, başka birine büyük paralar kazandırmak ve sana tanınan fırsat için müteşekkir olmak için berbat bir trafiğin içine dal. Nasıl razı olunur böyle bir yaşama?"

Hayatta tahammül edemediğim bir şey varsa o da yapış yapış duygusallıktır!